سلام قاصدک من! گل بیابانی!
در آسمان نگاهم چرا نمی‌مانی
همیشه ناز تو را می‌کشیدم اما تو
هنوز معنی این عشق را نمی‌دانی
تو مال من شده بودی گمان نمی‌کردم
ببینمت بروی اینچنین به آسانی
برو و هیچ نگو، هیچ... من یقین دارم
که زیر بار گلوگیر بغض می‌مانی
تو می‌روی و فقط خاطرات می‌ماند
و من که مانده‌ام و گریه‌های پنهانی
□□□
دوباره یاد تو و بیقراری دل من
و باز هم من و این جاده‌های طولانی...
بازم میگم که شعر از خود وبلاگ نویس بود بید .....
سلام خیلی قشنگ بود
این تیکه رو خوب اومدی برام سندش کن اگه می شه
منتظر بقیه نوشته های زیبات هستم